اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن بر کاهش نشانه های اضطرابی و بهبود سیستم های مغزی رفتاری مبتلایان به اختلال اضطراب

مقدمه: اضطراب اجتماعی می تواند به عنوان یک هیجان منفی با الگوها و مولفه­های منحصر به فردی از فعالیت سیستم های مغزی رفتاری در ارتباط باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن بر کاهش نشانه های اضطرابی و سیستم های مغزی رفتاری افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی است.  روش­کار: در این کارآزمایی بالینی (پیش­آزمون و پس­آزمون)، ۲۰ فرد 30-20سال با اختلال اضطراب اجتماعی مراجعه­کننده طی سال 1392 به کلینیک دانشکده­ی علوم تربیتی و روان­شناسی با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و تصادفی در دو گروه مساوی آزمون و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمون ۱۲ جلسه درمان شناختی-رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن را دریافت کردند و گروه شاهد در لیست انتظار قرار داشتند. مقیاس سنجش هراس اجتماعی و مقیاس سنجش گری-ویلسون و مصاحبه­ی ساختاریافته اختلالات اضطرابی adis_iv به عنوان ابزارهای ارزشیابی به کار گرفته شدند. داده ها با شاخص های توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری، توسط نرم­افزار spss نسخه­ی 16 تحلیل شدند. یافته­ها: گروه آزمون در نمره­ی کل اضطراب اجتماعی شامل سه مولفه­ی ترس، اجتناب و ناراحتی فیزیولوژیکی  در نمرات پس­آزمون تفاوت معنی­داری داشتند (001/0< p) و سیستم های مغزی رفتاری شامل سه مولفه­ی فعال­ساز رفتاری، بازداری رفتاری و جنگ و گریز در سیستم بازداری رفتاری کاهش معنی­داری نسبت به گروه شاهد در پس­آزمون نشان دادند (001/0< p). نتیجه­گیری: درمان شناختی-رفتاری مبتنیبر الگوی هافمن در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بر کاهش نشانه های اضطرابی و عملکرد سیستم         بازداری رفتاری آنان موثر است.